കടുകു പൂക്കുന്നു-കരളിലേക്കേതോ
ചെതുമ്പല്‍ക്കണ്ണുകള്‍ തുറിച്ചുനോക്കുന്നു.
കടുകു പൂക്കുന്നു പിഴുതെറിയണം
പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ പറഞ്ഞുകേള്‍ക്കുന്നു
ചുമരില്‍ ഗൗളികള്‍ ചിലച്ചിരിക്കുന്നു
ഉഴക്കുവെള്ളമേ കിണറ്റിലിന്നുള്ളൂ.
കരയില്‍ കൈനീട്ടിയിവറ്റ നില്‍ക്കുന്നൂ.
ചെറുമഞ്ഞപ്പൂക്കള്‍ വിടര്‍ത്തി നീട്ടിയെ-
ന്നിറയത്തെത്തിയോ, അകത്തു കേറുമോ,
വിരുന്നിനായാരോ വരുന്നുവെന്നല്ലേ
വളരെനാളായിച്ചെടികള്‍ ചൊല്ലുന്നു.
അവനെപ്പൂജിച്ചു വിളമ്പുവാനാരാ-
ണിവിടെ, ഇന്നാരാണെന്റെ ഭക്ഷണം?
കുഴമണ്ണില്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നെണീറ്റെങ്ങള്‍
കറുത്ത പെട്ടിയിലുറങ്ങുവോളവും
പരസ്പരം മാന്തിപ്പൊളിച്ചും നോവിച്ചും
പകകാട്ടിപ്പിന്നെയസാരം സ്നേഹിച്ചും
മടുപ്പുതോന്നാതെ കഴിയുവോരാണ്ടി-
ന്നറുതിയില്‍ പുത്തന്‍ പുടവയ്ക്കായ്, പഴം-
നുറുക്കിനായ്, മുങ്ങിത്തുടിക്കുമാതിര-
പ്പുലരിക്കാറ്റിനായ് തപസ്സുചെയ്യുവോര്‍
പഴയ പത്തായം തുറക്കുമ്പോള്‍ ഞങ്ങ-
ളൊരുമിച്ചു മണം പിടിച്ചു നില്‍ക്കുവാന്‍
അടതിന്നു മുങ്ങിക്കുളി, ച്ചിലക്കുറി-
യണിഞ്ഞൊരോപ്പോളോടിണങ്ങി നില്‍ക്കുവാന്‍
പിതൃക്കള്‍തന്‍ പെട്ടി തുറ,ന്നതിന്‍ ജന്മ-
പരമ്പര നൂലും നിഴലും കോര്‍ത്തൊരു
നിലാവു പൂക്കുന്ന കസവുമുണ്ടുകള്‍,
പുളിയിലക്കര, യുടുത്തു കുമ്മികള്‍
മതിര്‍ത്തുതിര്‍ക്കുവാന്‍
ഇനിയും കാലങ്ങള്‍ വരുന്നുവെന്നൊരേ
നിനവിന്‍ തേനട കിനിഞ്ഞു വീര്‍ക്കുമ്പോള്‍
അടുപ്പിച്ചുനിന്നുള്‍പ്രിയം പറയുമീ
ഗൃഹത്തിലാരാണിന്നിറങ്ങിപ്പോകുവാന്‍?
അകത്തളത്തിലെ ജ്വരക്കിടക്കയില്‍
തമാശകള്‍ ചൊല്ലിക്കിടന്നൊരോപ്പോളേ,
പൊടുന്നനെ നിലത്തിറങ്ങി നാക്കില
പുതച്ചുകൊണ്ടെങ്ങോ മറഞ്ഞുപോകുമ്പോള്‍
പറഞ്ഞുതീരാത്ത കവിതയ്ക്കായ് കാതും
തുറന്നു നിന്‍ പിന്നില്‍വരുന്നു തുമ്പികള്‍
കടലുകാണിച്ചു, ചെവിയോര്‍ത്താല്‍ ശംഖില്‍
കടലിരമ്പുന്നകഥ പറഞ്ഞുതന്നു നീ
കുളിപ്പിക്കെ ചെല്ലക്കുസൃതിയില്‍ തെന്നി-
വഴുതിപ്പോകുമ്പോള്‍ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി, യെന്‍-
തലയില്‍ തേന്‍കുടമൊഴിച്ചു തുള്ളിച്ചു.
വളര്‍ന്നു പിന്നെ ഞാനകന്നു വാത്സല്യ-
ക്കരിമ്പുതിന്നുവാന്‍ മറന്നുപോയതും
തമിഴകത്തുപോയൊളിച്ചുപാര്‍ത്തു നീ
അയിത്തക്കാരിയായകന്നു നിന്നതും
വിശേഷമെത്രയോ…മറക്കുന്നേനെല്ലാം
ഒടുവില്‍ നിന്‍ മണ്ണു വിളിച്ചു പോന്നു നീ.
കടുകുകള്‍ മൂത്തു മദിച്ചു പൊട്ടുമീ
നിളാനദിക്കരെയൊരുപിടിയരി
നനച്ചുവെച്ചതില്‍ ചെറൂളയും നീരും
ഉഴിഞ്ഞുതിര്‍ക്കവേകരയുന്നില്ല ഞാന്‍
ധരയില്‍ ജീവിച്ച ദിനങ്ങളില്‍ നിന-
ക്കൊരു ചാന്തോ മുഖം മണക്കും പൗഡറോ
മറക്കവയ്യാത്ത ഹൃദയത്തിന്നുപ്പോ
വിശപ്പിനു നാഴിയരിയോ തന്നീല
ഇരുട്ടുകള്‍ കുത്തിത്തുളച്ച കണ്ണുമായ്
ഇറയത്തു നിന്നു വിളിച്ചു ചോദിക്കെ
അവജ്ഞയില്‍ നീട്ടും ചെറുതുച്ഛിഷ്ടങ്ങള്‍
ചെറുചിരിയോടെ തിരസ്കരിച്ചു നീ
എനിക്കു വേണ്ടുണ്ണീ നിനക്കിരിക്കട്ടെ
എനിക്കു നിന്‍ നന്മ മതിയതോര്‍ക്കുക.
ശിരസ്സില്‍ നാലായിമടക്കിയ നിലാ-
ത്തുകിലുമായ് വാനമിടറി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍
അരികത്തു വന്നെന്‍ നിറുകയിലോപ്പോള്‍
മുകര്‍ന്നുകൊണ്ടെന്നെത്തഴുകിപ്പോകുമ്പോള്‍
കദനങ്ങള്‍ പൂട്ടിയുടച്ചൊരെന്‍ നെഞ്ചില്‍
തഥാഗതന്‍തന്നെ നിറഞ്ഞു വിങ്ങുന്നൂ.
(താതരാമായണം1994)
മറ്റു കവിതകള്‍
