പുസ്തകമേറെ ചിതലെടുത്തൂ, സ്വപ്ന-
വാസവദത്തം ചിതലെടുത്തില്ലെടോ.
ഏട്ടില്‍ തിരിയാതലഞ്ഞൊരു നാള്‍കളില്‍
കോട്ടുവായിട്ടു കുറിച്ച കവിതയും
ഭാഷയും പാറ്റാഗുളികയും കത്തുകള്‍
പൂട്ടിയന്നിവിടൊരു മൂലയ്ക്കു വെച്ചതി-
ന്നോര്‍ത്തു ചിതലെന്റെ കൈയിലരിക്കയാല്‍.
അന്നതില്‍ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചിരുന്നു നിന്റെ
സമ്മാനമീ ‘സ്വപ്നവാസവദത്ത’വും
ഭാഗ്യം! തുറന്നു ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോഴുണ്ടതില്‍
നീയൊഴിച്ചെല്ലാം കവര്‍ന്നൂ ചിതലുകള്‍
ഓര്‍മ്മയില്‍ തൊട്ടുതൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിലാ-
കാലം പിറകോട്ടു പാറി വരുന്നിതാ.
നമ്പിമാഷെപ്പൊഴും ചൊല്ലിയാടുന്നൊരാ
സ്വപ്നകഥയിലെ നായികാനായകര്‍
നമ്മ, ളന്നുച്ചനിലാവിന്‍ വിളുമ്പിലൂ-
ടെത്തുമാറുണ്ടാ വിഭാവം നുകരുവാന്‍.
ഓര്‍ക്കുവാനേറെയി, ല്ലിത്തിരിവാക്കിന്റെ-
യാവര്‍ത്തനത്താല്‍ മുരടിച്ച യാത്ര ഞാന്‍
നിര്‍ത്തി, നിനക്കു തിരിയേണ്ടൊരാവഴി
വക്കില്‍ നിശാഗന്ധി പൂത്തില്ല പിന്നെ.
ആടിത്തളര്‍ന്നൊരു കാവടിവാനിനു
കീഴില്‍ നീയെങ്ങെന്നറിവീലയെങ്കിലും
ജനിധര്‍മ്മ ചക്രമുരുട്ടിയുരുട്ടി
നിന്‍ ധര്‍മ്മസങ്കടപ്പാട്ടുകള്‍ മൂളി
പരിചയം കൊണ്ടു പഴകിപ്പുളിക്കുന്ന
ദിനരാത്രകലശങ്ങളാടിക്കഴികയോ?
കാശാമലരിന്‍ പൊടി കണ്ണിലായോ
ലേശം കലങ്ങിച്ചുകന്നുവോ കണ്ണുകള്‍
കണവന്റെ രണ്ടാം വിവാഹത്തിനായി
മലര്‍മാല കോര്‍ത്തു നീ മൂര്‍ച്ഛിച്ചു വീണുവോ
അവിധവാകരണ*മാം മലരുകള്‍ കോര്‍ത്തുവോ
അറിയാതെ കോര്‍ത്തോ സപത്നീ-
മര്‍ദ്ദനപ്പൂവുകള്‍*….ചെകിടത്തു പൊട്ടുന്നൊ-
രന്തിയില്‍ പതിയുടെ കാല്‍ക്കല്‍ നീ വീണുവോ.
നാടകചക്രമുരുട്ടിയുരുട്ടി നീ
ഏതുരാജ്യങ്ങളില്‍ പോയിവരുന്നൂ?
നീ പൂത്തിരുന്നു, ഞാന്‍ നിന്‍ നിഴലുരുമ്മി
കാവും കളവും കടന്നൊരാ നാള്‍കളില്‍
ഏതൊരു കാറ്റിന്‍ പരാഗം പുളച്ചുനിന്‍
ജീവനില്‍ താരാട്ടു തൊട്ടിലുകളാടി?
ചെറുപൂച്ചവിളയാടുമന്തിയിലകായില്‍
തിരിയിളകിയാന്തുന്ന റാന്തലിന്‍ മുന്നിലായ്
നിന്‍മകള്‍ വായിപ്പതെന്താണു, പൊന്‍മകള്‍-
ക്കെന്തു പേരിട്ടു നീ, കാഞ്ചനമാലയോ
നിന്റെ പേരെന്ത് കനകലതയോ
നമ്മള്‍ക്കു കാണ്‍കിലറിയുമോ തമ്മില്‍.
ഓലയാണുണ്ണീ മകളുടെ കൈകളില്‍
ഓരോന്നു നീര്‍ത്തി വെളുത്തും കറുത്തും
മാഞ്ഞും മുറിഞ്ഞും പൊടിഞ്ഞുമീയോലയില്‍
എന്തവള്‍ കൂട്ടിവായിക്കുന്നു: ഭൂമിയില്‍
എന്തിലും മീതെയാണമ്മയെന്നല്ലേ?
കാക്കുന്നു പിരിയുന്നു വേള്‍ക്കുന്നു വേള്‍ക്കാതെ
പൂക്കുന്നു കായ്ക്കുന്നു കൊഴിയുന്നൊരമ്മ.
സ്വപ്നകഥ പാടുന്നു പെണ്ണിനുമാണിനു-
മുള്ളതീ സങ്കല്‍പ്പമൊന്നുതാനല്ലോ
ദ്വേഷ ബഹുമാനങ്ങള്‍ സ്നേഹവും യുദ്ധവും
സങ്കല്‍പ്പസൂര്യനുടെ രഥഘോഷമല്ലോ.
ഓര്‍മ്മയില്‍ തൊട്ടുതൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിലാ-
കാലം പിറകോട്ടു പാറിവരുന്നിതാ.
തിരിയുന്ന ചക്രാരപംക്തിക്കിടയിലൂ-
ടിടിമിന്നല്‍പോലെ കറങ്ങിപ്പറക്കുമീ
പറവയെ നോക്കി ഇരിക്കാം നമുക്കെടോ
വരി,കെന്റെ മൂഢത കുത്തിനോവിച്ചൊരാ
മിഴിയിലെന്‍ ചിത്രമിന്നുണ്ടോ?
(താതരാമായണം 1994)
____________________________________________________________
*ഭാസമഹാകവിയുടെ സ്വപ്നവാസവദത്തം നാടകത്തില്‍ പരാമൃഷ്ടമായ രണ്ടുതരം പൂവുകള്‍
മറ്റു കവിതകള്‍
രണ്ടാംജന്മം |
ധനുഷ്‌കോടിയിലെ നിഴലുകള്‍ |
മാഫിയാ സ്വാഗതം |
ഇന്‍ഡ്യന്‍ ഇങ്കിന്റെ സങ്കടം |
വളര്‍ത്തുകാട് |
എന്‍ കവിതയില്‍ |
പ്രിയപ്പെട്ട വാശി |
തോവാളനിധി |
അവസാനം പുല്ലുകള്‍ |
ഇനിയെന്തിന് |
